D52 is een middelgroot hunebed bestaande
uit zes dekstenen waarvan drie op, en 3 tussen de veertien zijstenen rusten.
Verder zijn er twee 2 sluitstenen en één poortsteen. Van
de andere poortsteen is de plaats gemarkeerd met een plombe. Er ontbreekt
één deksteen.
Bij de inventarisatie door Van Giffen in 1918 lag het hunebed
er "in geheel vervallen staat" bij. De her en der verspreid liggende stenen
verdienden de naam hunebed niet meer. Onder zijn leiding is het
hunebed in 1953/54 grondig gerestaureerd, waarbij de meeste zijstenen opnieuw
moesten worden opgericht en vastgezet. Tegenwoordig vinden archeologen dat Van Giffen hier in z'n restauratiedrift is doorgeschoten. Zo kon hij zelf de functie van zes stenen niet meer bepalen en zelfs het oorspronkelijke aantal dekstenen was hem onbekend. Toch ligt er nu weer een vrijwel compleet hunebed. Echter meer het resultaat van giswerk dan van een verantwoorde restauratie. In november 2008 zijn 3 dekstenen met blauwe verf beklad. De schade is kort daarna zo goed mogelijk hersteld. Begin april 2011 is een vuurtje gestookt in de grafkelder, waardoor er een grote scheur is onstaan in één van de draagstenen. Deze zal z.s.m. worden gerepareerd. Door oprukkende begroeiing vormt het hunebedterrein meer en meer een beschutte plek voor hangjongeren met alle ongewenste randverschijnselen vandien. Daarom is de begroeiing rond het monument in de loop van 2011 verwijderd. Het hunebed ligt langs de Groningerweg in Diever. Er is een naam-plaquette en een infozuil waarvan omstreeks juni 2006 de "info" is af gesloopt. Kijk hier om te zien in welke staat Van Giffen dit hunebed in 1918 aantrof en hier voor een kaartje van de omgeving. |
D51 |